Mijn laatste week hier is aangebroken. Ik wilde niet echt meer geld uitgeven, dus besloot om maar in de buurt van Auckland te blijven en een host family op te zoeken. De eerste nacht terug, had ik wel een hostel geboekt, omdat het al best laat was. Was geen geweldig hostel en ben na het eten dan ook gewoon lekker op de kamer gebleven. Ook wat mailtjes gestuurd via helpx.

De volgende dag kreeg ik reactie van iemand. Ik kan daar Vrijdag terecht! Moest dus nog wel een extra nacht in een hostel verblijven. Had geen zin om in hetzelfde hostel te slapen. Toen maar een andere geboekt die wel goede reviews had. Eerst ben ik langs allerlei winkels gegaan om souvenirs te scoren. Toch nog een hele klus! Ben er lang mee bezig geweest. Aan het eind van de middag was ik van plan om mijn backpack op te halen bij IEP. Ineens stond ik voor een dichte deur. Shit!! De dag daarvoor was een enorme brand in de straat verderop en de zwarte rook was het gebouw een beetje binnen gekomen. Vanwege giftige lucht, was het niet verstandig om daar binnen te zijn. Gelukkig zag ik iemand lopen en vroeg aan haar of ik alsjeblieft mijn backpack mocht pakken. Dat kon, dus probleem opgelost. Moest een dik kwartier omhoog lopen naar het hostel. Met een grote en kleine backpack bij me, was het een goede training haha. Dit keer had ik wel de goede keuze gemaakt. Klein, normaal bed en schoon.

Vandaag zou ik dus naar het nieuwe gezin gaan. We hadden afgesproken zo rond het avondeten. Bleef gewoon lekker in het hostel chillen. Wel nog even lamgs tweedehands winkeltjes gelopen, omdat ik op zoek was naar een bepaald boek. Uiteindelijk gevonden! De mensen waar ik heen ga, wonen in een klein dorpje verderop. Je kunt daar met de bus heen gaan, maar het makkelijkste was de ferry pakken. Bijna iedereen had een ov kaart, maar ik moest nog een ticket kopen. Die jongen die bij het poortje stond, zei tegen mij dat ik alvast naar de tafel mocht gaan. Dus ik ging aan een tafel zitten. Na een half uur kwamen we aan en er was niemand langs gekomen voor een ticket. Iedereen stapte uit en ik dacht: oke, als je niet langskomt en je hebt niks door... waarom zou ik dan naar iemand toe lopen om te zeggen dat ik nog moet betalen? Ben dus mooi doorgelopen en had lekker een gratis overtocht haha. Op de weg naar buten zat ik alleen wel een sta tafel met een pinaparaat staan. Ik heb zo'n vermoeden dat die jongen bedoelde dat ik daarheen moest lopen haha.

Ik werd in pine harbour opgepikt door Stephanie. Zij en haar man Ian zijn beide in de 50 en wonen op een boerderij. Ze hebben geen kinderen. Onderweg werd al duidelijk dat het een hele aardige vrouw is. Toen ik bij hun thuis aankwam, maakte ik kennis met Ian. Dit is toch wel een heel ander Auckland. Het is een mooie boerderij in een rustige omgeving. Vanaf hun huis ook een heel mooi uitzicht met in de verte de zee. Ook hebben ze twee katten, Miro en Olly, wat ik natuurlijk wel leuk vind. Kort daarna gingen we eten en die avond gezellig elkaar leren kennen. Volgens mij heb ik een goede keuze gemaakt.

De eerste werkdag begon. We gingen vandaag fruitbomen planten en later wat planten bijgeknipt. Ze hebben zeven tamme kippen die ze gewoon hebben voor de eieren. Ze zijn best grappig, want toen ik die kuilen ging graven, gingen ze de hele tijd bij me staan, om insecten te zoeken. Na het eten moesten de all blacks de halve finale spelen. Gelukkig wilden ze ook graag rugby kijken. Helaas was Engeland te goed en waren ze uitgeschakeld. Wel een gezellige dag gehad!

Zondag was een hele mooie dag. 20 graden en zonnig. In het weiland die ze samen met een andere boer delen, staat een grote berg houtsnippers. Ik moest die houtsnippers in een kruiwagen scheppen en naar de tuin brengen. Er staan ook paarden in de wei van die andere boer. Die vonden het natuurlijk wel interessant, dus ze gingen een paar keer in de kruiwagen kijken wat erin zat. Na een paar ladingen, moest ik onder het huis plaats maken voor wat brandhout, om vervolgens dat ook uit de wei te halen. Er zitten natuurlijk altijd wat keldermotten onder het hout, dus iedere keer als ik met een lege kruiwagen terug kwam, kropen er nog wat in de kruiwagen. Gelukkig waren de paarden er om het schoon te maken haha. Één vond mij blijkbaar interssant. Die ging helemaal snuffelen in mijn nek enzo! Ik was helaas wel wat verkouden, dus na de lunch, stelde Stephanie voor dat ik wel even mocht schoonmaken, aangezien ik twee en een half uur zwaar werk had gedaan. Toen heb ik dus de voorraadkast en de lades leeggehaald en schoongemaakt. Nadat we klaar waren, moest Stephanie boodschappen doen en heeft ze mij afgezet op het strand. Best druk hier!! Mooi weer natuurlijk. Hier heb ik een uur even heerlijk gerelaxed, voordat ze mij weer kwam ophalen. Eenmaal thuis, was Ian's vader er ook. Die ging mee eten. Vanwege het weer, besloten ze om te bbqen. Vind ik dus helemaal niet erg! Heerlijk gegeten en als toetje hadden we pavlova en hokey pokey ijs. Ze had dat expres gekocht, omdat het typisch kiwi is. Best lekker zo'n pavlova. Was heel gezellig allemaal. John is ook al negentig jaar, maar nog steeds zo actief! Best indrukwekkend. Ben vandaag niet te laat gaan slapen, om even te herstellen.

Dit keer was het weer wat planten en later die dag weer houtsnippers verplaatsen. Wat ook zo leuk is hier, is dat we altijd morning tea, een heerlijke lunch en afternoon tea hebben. Ze bakt veel, dus afternoon tea was vaak een lekkere cake.

Dinsdag was het geen tuinieren, maar in plaats daarvan zijn we naar John gegaan om schoon te maken. Eerst is Stephanie langs Ian's moeder op visite gegaan die in een bejaardentehuis zit. In de tussentijd ben ik in het centrum in Botany town een doos gaan posten. Souvenirs en winterkleding kan allemaal terug! Ik ga het mooie weer weer in. Later, toen we bij John aankwamen, ontmoette ik Susan ook. Ian's zus. Die heeft een kleine beperking en woont daarom ook thuis. Mijn klus was om alle ramen en kozijnen aan de buitenkant te wassen. Het is een witte kunststof muur, dus heb dat ook meteen meegepakt. Tussen de middag was John naar domino's gereden op z'n scootmobiel, om een pizza voor lunch te bestellen. Prima lunch dus! Je kunt ook echt met hem lachen trouwens! Toen buiten eenmaal klaar was, heb ik de ramen binnen schoon gemaakt en daarna het gedeelte rondom de voordeur. Het kostte een paar uurtjes, maar het ziet er weer top uit. John was ook heel blij en gaf me zelfs 60 dollar!!! Wow..... Nadat we weer thuis waren, ben ik alvast mijn tas in gaan pakken. De buren hebben een grapefruitboom en ze mochten ook wat hebben. Stephanie leerde mij hoe je fruit in een pot moet doen, zodat het lang houdbaar blijft. Alles moest in blokjes gesneden worden, de potjes in de oven stoppen zodat ze goed warm zijn en ook moet je suiker en water koken, om de potjes met fruit te vullen. Nadat dat allemaal gevuld is, moet je de de potjes met de deksel in een pan met kokend water zetten en 10 minuten laten koken. Mooi weer wat geleerd. Als avondeten hadden we een lekkere cottage pie. Na het eten nog even wat wezen kletsen, voordat ik het laatste ging inpakken. Ook op tijd wezen slapen. Want moet er om half 5 uit de volgende ochtend. Ben in ieder geval blij met hoe de laatste dag in NZ is gegaan. Heb dit veel liever, dan dat ik weer saai in het centrum van Auckland rond zat te lopen.

Nou... 4.30, mijn alarm ging. Het is nu echt tijd om Nieuw Zeeland te verlaten. Ik besef het nog niet echt, maar na 11 maand is het dan echt zover. De laatste dingetjes gedaan en wat opgefrist. Afscheid van Ian genomen en toen bracht Stephanie mij naar het vliegveld. Wel heel lief van haar trouwens. Voor onderweg in de auto, had ze ook een warme chocolademelk voor me gemaakt en een appel meegegeven. Heb echt een goede laatste week gehad. Hele lieve, aardige en behulpzame mensen! Na 40 minuten rijden, kwamen we aan op het vliegveld en nam ik ook afscheid van Stephanie. Dat waren dan (voorlopig) mijn laatste uurtjes in NZ. Ik kon meteen inchecken en aangezien ik op tijd was, heb ik een heerlijke plek bij het raam! Mooi zo! Nu zit ik op het vliegveld en over anderhalf uur vertrekt mijn vliegtuig richting Sydney. Australia, here I come!