Nog maar 2 werkweken en dan is het klaar. 10 September vertrek ik naar Christchurch om vervolgens het vliegtuig te pakken naar het Noordereiland. De eerste week ging heel snel voorbij. Weinig te beleven op het werk. Het is iedere keer rustig, maar niet saai ofzo. Natuurlijk wel het spiegelen aan het eind van de dag wat ik al eerder heb verteld. Ook hoef ik helaas niet meer in de bakkerij te werken, want Karen werkt voortaan op Zaterdagen. Daardoor moet ik nu delivery en check-out doen. Die dag was wel druk trouwens. Verder is het na het werk een beetje kletsen met mijn huisgenoten, koken, tekenen, puzzelboekem en series kijken.... Zondag 1 September werd het eindelijk lente! Zo apart, maar toen het winter werd, was de eerste dag meteen koud en kwam er meer sneeuw op de bergen. Nu de eerste dag lente en het is heerlijk weer. Zonnig en iedereen loopt lekker in t-shirt buiten! Zo fijn om weer naar het warmere weer te gaan. Maar ik moet niet klagen.. we hebben een hele milde winter gehad en heb geen enkel moment gedacht: gadver, ik vind dit weer niks.

Er was ook sale bij de vliegmaatschappij hier en daardoor heb ik nu al mijn binnenlandse vluchten geboekt en betaald. Zelfs nog een extra vlucht. Want ik wilde nog zo graag naar het zuidoosten. Dunedin, Catlins etc. Helaas doordat ik geen auto heb en ik het met twee vrije dagen in de week niet red, moest ik het overslaan. Gelukkig was deze optie er nog, dus ik ga voor 5 dagen heen en weer vliegen vanuit Auckland. Nog een ander ding wat ik heel graag wil doen is skydiven. Opzich geen probeem, maar zoals ik al zei: zonder auto is het lastig en je weet nooit wat voor weer het wordt. Nu maar hopen dat het nog goedkomt. Anders moet ik dat maar doen op het Noordereiland.

Nou, het is nu een dag later en raad eens? Ik ga skydiven!! Na een facebook post op de Twizel groep, kreeg ik reactie van iemand kan me daar Dinsdagochtend afzetten. Helemaal blij! Nu maar hopen dat het niet gecanceled wordt. De dag op het werk vloog ook voorbij!

Het is nu Maandag. Nog maar één dag voor het weekend, één dag voor de skydive en één week voordat ik hier wegga. Het was weer lekker weer vandaag! Ondanks dat ik vooral binnen werk, heb ik wel genoten van deze dag. Totdat ik pauze had.. ik liep naar huis en eenmaal thuis kreeg ik een telefoontje. Het was iemand van Skydive Wanaka. Blijkbaar was ik de enige die een skydive had geboekt voor de volgende dag en daardoor kan het niet doorgaan. Shit!! Na het werk maar even bedenken hoe ik dit ga oplossen. Dit is trouwens iets doms eigenlijk. Maar backstock is gewoon alle dozen van achter pakken en bijvullen. Nu zit er dus al wekenlang een grote fles rice bran oil in een doos, die we nooit kunnen aanvullen omdat het altijd vol is. George en ik hadden als missie om die fles in het schap te krijgen voordat ik weg ga en ineens zag ik dat er plek was! Wij helemaal blij haha. Maar goed, tijdens het werk zat ik te brainstormen hoe ik dit ging oplossen. Uiteindelijk na het werk weer gebeld of ze mijn boeking kunnen verplaatsen naar Queenstown. Dat kon gelukkig! Wat ook nog goed uitkwam, is dat diegene met wie ik meerij, sowieso naar Queenstown moest om iemand op te pikken van het vliegveld en hij stelde voor dat ik ook mee terug kon rijden. Lucky me! Ondanks dat ik betere verhalen heb gehoord over Wanaka, is Queenstown zeker niet verkeerd.

Ik kon het trouwens niet laten.. Ik heb VPN om sport te kunnen volgen via de Ziggo app, maar nu expeditie robinson weer begint, ga ik dat ook maar volgen haha.

Dinsdag 7.15 ging de wekker. Today is the day!! Nadat ik had gedoucht en wat heb gegeten ben ik naar het centrum gelopen, waar ik had afgesproken met die man met wie ik mee kon rijden. Hele aardige man was dat. Woont nu in Sydney voor z'n werk, maar komt uit Twizel en is daar nu ook om gamilie te bezoeken. Het was een twee uur durende rit en onderweg een beetje gekletst over van alles en nog wat. Hij vertelde ook over z'n werk. Hij bouwt namelijk hoogspanningsmasten. In Nederland is het niet zo'n big deal. Maar dat hele gedeelte waar we langs reden heeft o.a. hij gebouwd. Door de bergen en op afgelegen plekken. Best indrukwekkend hoe ze dat allemaal hebben gedaan. Ook hebben ze de bungy die ik heb gedaan gebouwd destijds. Onderweg stopten we even snel in Tarras. Een heel klein dorpje waar alleen o.a. een cafeetje is. In dit dorpje wonen veel boeren. Er stond ook een helicopter langs de weg. Dat was dus één van de boeren die in de bergen woont en ff met de helicopter heen en weer gaat om een bakje koffie gaat doen haha. Toen we in Queenstown aankwamen, ben ik eerst naar de Skydive shop gegaan om iets na te vragen en daarna hebben we voordat het tijd was om die kant op te gaan, lekker buiten in de zon bij het meer gestaan. Het was heerlijk weer met een strak blauwe lucht. Rond twee uur reden we richting de dropzone. Dat is in Jacks point. Waar ik dus twee maand heb gewoond. Ik zag de skydivers regelmatig landen en nu doe ik het zelf! Ik had nog contact met de familie, maar die konden helaas niet. Ik checkte in en niet veel later mocht ik die kant op. Ik kreeg een pak en werd in een heel harnas geholpen en het mooiste van alles was de helm. Prachtig haha. We waren met vier "beginners" die een tandem skydive deden en twee solo springers. Greg was degene met wie ik ging springen. Had veel ervaring, dus kwam goed. Maar was sowieso niet zenuwachtig. Ik had een pakket met foto's en video's geboekt, dus hij nam ook een gopro mee. We stapten in het vliegtuig. Het was een vlucht van vijftien minuten en wow!! Wat een uitzicht! Blij dat ik de sprong deze tijd van het jaar doe. Nu ligt er in ieder geval allemaal sneeuw op de bergen, wat het nog mooier maakt. Na vijftien minuten was het zover. Ik was de eerste die ging springen en had er heel veel zin in. Ik zat eerst een paar seconden op de rand van het vliegtuig en toen gingen we. Geweldig gevoel was dat en het lijkt helemaal niet dat je hard naar beneden valt, maar door de wind weet je wel beter. Ziet er ook niet uit op de video trouwens haha. Het was een 45 seconden freefall en toen ging de parachute open en kon je meer genieten van het uitzicht. De landing verliep een beetje vreemd. Ik deed net een seconde de vroeg mijn benen naar beneden, waardoor we onder de parachute terecht kwamen haha. Maar het was echt geweldig!! Een ander ding wat een beetje dom was, was dat hij voor die tijd vertelde dat als hij op m'n schouder tikte, ik m'n armen los mocht laten. Ik had het niet eens door, dus heb de hele freefall vast gehouden.. slim weer.. Eenmaal beneden het pak etc. weer uit en toen nog even gewacht op de foto's. Darryl (diegene met wie ik meereed) zei na die tijd ook: hoe ben je zo kalm? Als je niet beter wist, zou je niet eens doorhebben dat je een skydive hebt gedaan!! Hij heeft jaren geleden zijn skydive licentie gehaald en zei ook al: zou ook echt iets voor jou zijn, aangezien je lichaam zo goed tegen adrenaline kan haha. Tja, na de bungy jump was ik ook gewoon heel rustig ondanks dat ik het heel gaaf vond. Maarja, vaker skydiven zou best leuk zijn, alleen het kost ook heel veel geld. Nadat ik de USB had ontvangen, reden we door naar het vliegveld om een vriend van hem op te pikken. Onderweg nog even gestopt bij Subway, aangezien het etenstijd was. Goed avondeten dus haha. Rond half acht werd ik afgezet bij huis en daar heb ik een beetje netflix gekeken, want George en Chelsea waren ook weg.

De volgende dag was rustig. Huishouden, netflix, boodschappen en even naar de bieb om via de pc mijn foto's en video over te zetten. Echt gaaf om die video te zien, maar ook een beetje awkward, want door die wind ziet mijn gezicht er heel raar uit haha.

Donderdag ging mijn laatste werkweek in. Die dag vloog ook voorbij, omdat ik maar tot 16.00 hoefde te werken. Ik heb echt zin om weer te reizen en om naar de Cook islands te gaan, maar het zuidereiland heeft iets speciaals. Southern alps, gletsjers, blauwe meren, het tropische Abel Tasman national park en ga zo maar door. Vind het echt jammer om hier weg te gaan. Gelukkig kom ik nog voor een paar dagen terug in Oktober. Maarja, het Noordereiland is ook geweldig mooi natuurlijk!

Op Zaterdagavond zijn we met z'n drieën na het werk naar een Thais restaurant gegaan. Zelf heb ik daar een heerlijke curry gehad.Denk dat we daar ongeveer een uur hebben gezeten voordat we terug naar huis reden.

Nu nog maar twee dagen te gaan! Zondag was zoals altijd een rustige dag. Maandag was niet zo rustig. in mijn geval dan.Om één of andere reden plannen ze backpackers op hun laatste dag maar voor een paar uurtjes in. Denk dat ze er niet zo goed bij nagedacht hadden, want ik moest de levering van de vriezer, koeling en melk doen in vier uur tijd. De tijd vloog voorbij, maar het was wel heel hectisch. Maar..... ik heb het afgekregen!! Nog even doei gezegd tegen een aantal collega's voordat ik wegging en dat was het. Voor de tweede keer klokte ik voor het laatst uit. 'S middags had ik afgesproken met Annelies. Het was zonnig weer, dus we zijn naar lake pukaki gegaan om een hike te doen. Het was een één uur durende hike. Wel heel mooi uitzicht daar! Uiteindelijk had ze me weer afgezet bij huis en daar ben ik bezig gegaan met inpakken. Eerst natuurlijk alles weer uitzoeken, wat veel werk is. Tegen half zeven kwamen George en Chelsea thuis van het werk. Nadat hun wat hadden gegeten, hebben we gezellig wat spelletjes gedaan met een biertje erbij. Rond tien uur waren we van plan om naar tophut te gaan (de bar). Toen we daar aankwamen, gingen ze net sluiten.. shit! Op de site stond dat ze om één uur sluiten, maarja.. nu dus voor niks twintig minuten in de kou gelopen. Eenmaal thuis nog even wat gegeten en gekletst. Nu is het dan wel echt de laatste keer voor lange tijd dat ik een kamer voor mezelf heb, dus maar extra van genieten!

De wekker ging om zes uur. De laatste dingen ingepakt en een was gestart. Rond half elf stapten we in de auto. Eerst reden we naar de pelennor fields, waar een grote scene voor Lord of the Rings is opgenomen. Dat wilden we toch nog even zien, ook al is het gewoon een open veld. Wel heel mooi daar, dus het was sowieso niet voor niks. Nadat we dat gezien nadden, reden we door naar four square. Daar heb ik mijn kleding ingeleverd en nog even tegen de laatsten doei gezegd. Het was nog super lief van een collega trouwens. Een japanse vrouw waar ik in de bakkerij mee heb samen gewerkt, gaf met nog een tasje met chocola, cookie time koekjes en een twizel magneet. Dat had ik echt niet verwacht! De busstop is aan de overkant van de straat, dus ik pakte mijn backpack uit de auto en nam afscheid van George en Chelsea. Terwijl ik aan het wachten was op de bus, raakte ik aand e praat met een andere backpacker en twee vrouwen die in Twizel wonen. Die oudere vrouw vroeg al: ga je weg? Waarom? Je hebt hier al die bergen! Tja.. het is echt een prachtige omgeving en kom hier zeker nog een keer terug, want dit ga ik echt missen. Tegen half twaalf vertrok ik met de bus en was het dit keer echt: bye bye Twizel! We stopten nog een half uur in lake Tekapo. Ik liep naar het meer samen met een Engelse jongen en een Zuid Afrikaanse vrouw. Daar de hele tijd mee gekletst totdat we weer verder reden. De busrit duurde in totaal vijf uur. Het eerste stuk toen we nog in Mackenzie district waren, keek ik gewoon lekker naar buiten om van het uitzicht te genieten. Heb deze route al twee keer afgelegd, maar beide keren was het aan het regenen, dus dan zie je niet zoveel. Later heb ik mijn Ipad erbij gepakt om netflix te kijken en nu ben ik dit aan het typen. Nog een half uurtje voordat ik in Christchurch ben. Daar heb ik een hostel geboekt dichtbij het vliegveld. Want morgen vlieg ik naar Auckland, om vervolgens Donderdag naar het heerlijk warme Rarotonga te vliegen. Zin aan!

Ik zit nu in een hostel naast het vliegveld. Zelfde keten als die in Queenstown, met die grappige "ruimte" bedden. Toch is dit hostel net iets beter. Nu was het heel toevallig, want ik checkte in en liep naar m'n kamer. Wie zie ik daar? Die vrouw uit Twizel haha. Heb het al vaker gezegd, maar de wereld is klein! Nu vlieg ik morgenochtend om 9.40 naar Auckland. I'll miss you South island!

Till the next time! X